Housewarming: Monowe door Ludovica Carbotta
14:00–19:30
Schema:
14:00 - 18:00
Herhaalde video-vertoning van Monowe door Ludovica Carbotta, 2024
18:30 - 19:30
Gesprek tussen Ludovica Carbotta en Huib Haye van der Werf*
Reservering verplicht: er is een beperkte capaciteit voor het gesprek, u kunt een plek reserveren door te mailen naar reservations@deappel.nl
Monowe
regie Ludovica Carbotta, 64 min. Italiaans met Engelse ondertiteling
In het gerechtsgebouw van Monowe, een stad bewoond door slechts één persoon, is een proces aan de gang waarin deze enige burger de beklaagde is, maar tegelijkertijd ook rechter, aanklager, advocaat, getuige en slachtoffer. Monowe is een denkbeeldige stad, een stadsmodel gecreëerd voor één individu. De vorm van de gebouwen en infrastructuur vertelt over de erfenis van een catastrofaal verleden en de mogelijkheid om in de toekomst te overleven. Monowe vertegenwoordigt de staat van isolatie van het hedendaagse individu, het resultaat van externe dynamieken en strategieën van zelfbescherming. De bewoonde ruimten zijn fysieke plaatsen, architecturen met specifieke functies: het huis, het museum, de wachttoren, het gerechtsgebouw, maar ook abstracte plaatsen, metaforen voor delen van het lichaam waarin de bewoner diens innerlijkheid confronteert. Het ontvouwen van de rechtszaken, geformuleerd zoals de inwoner zich herinnert ze gehoord of gezien te hebben, neemt ons mee door de verschillende stadia van diens bestaan in de stad Monowe.
Project supported by Italian Council program (2022), promoted by the Directorate-General for Contemporary Creativity within the Italian Ministry of Culture
in collaboration with MAMbo - Museo d'Arte Moderna di Bologna
Ludovica Carbotta werd geboren in Turijn in 1982 en woont en werkt in Barcelona. Nadat ze in 2005 afstudeerde in schilderkunst aan de Accademia Albertina di Belle Art in Turijn, behaalde ze in 2015 haar MA in Fine Art aan Goldsmiths in Londen, nadat ze tussen 2011 en 2012 aan Central Saint Martins in Londen had gestudeerd dankzij een beurs van de Ariane de Rothschild Prize. In 2008 was ze een van de deelnemers aan de Advanced Course in Visual Arts van Yona Friedman aan Fondazione Antonio Ratti, Como. In haar eerste onderzoeksjaren onderzocht Carbotta de manieren waarop individuen verbindingen aangaan met de omgeving waarin ze leven, door middel van fysieke verkenning van de stedelijke ruimte. In 2011 had ze haar eerste solotentoonstelling als onderdeel van het Greater Torino-programma, gesponsord door Fondazione Sandretto Re Rebaudengo, Turijn. Het gebruik van vertaling en in het bijzonder van ekphrasis, de kunst om een afwezig kunstwerk op te roepen met woorden, heeft de kunstenaar ertoe gebracht om de rol van verbeelding en narra-tie te verkennen. Sinds 2014 is haar werk geëvolueerd in een delicaat evenwicht tussen realiteit en fictie, waarbij ze installaties, teksten en performances combineert die noties van plaats, identiteit en participatie aan de orde stellen. In dezelfde jaren experimenteerde ze voor het eerst met wat ze fictional site-specificity noemt, een vorm van een site-specific praktijk die denkbeeldige gebieden genereert of echte plaatsen materialiseert door middel van fictieve scenario's, zoals geïllustreerd door The Original Is Unfaithful to the Translation, 2015, en latere werken.
Sinds het begin van haar carrière is ze betrokken bij de verkenning van Italiaanse kunst en bij internationale groepstentoonstellingen. In 2019 nam ze deel aan 58. Esposizione Inter-nazionale d'Arte - La Biennale di Venezia. May You Live In Interesting Times, met Monowe (The Powder Room), Forte Marghera Special Project, en Monowe (The Terminal Outpost) in de buitenruimtes van de Arsenale. In hetzelfde jaar hield ze bij Fondazione Sandretto Re Re-baudengo haar solotentoonstelling Monowe, gecureerd door Irene Calderoni, die voor het eerst de verschillende hoofdstukken van het gelijknamige project samenbracht. Sinds 2020 ontwikkelt ze Die Telamonen, een groep sculpturen die de leden van een denkbeeldige familie voorstellen waarvan de geschiedenis, getekend door diepe wonden uit het verleden, weerspiegeld wordt in hun formele kenmerken. Carbotta is medeoprichter van verschillende collectieve projecten: Progetto Diogene, een internationaal residentieprogramma in de openbare ruimte van Turijn; The Institute of Things to Come, een onderzoekscentrum over de toekomst dat artistieke projecten voorstelt gekoppeld aan een trainingsprogramma; en Pipistrello, een collectief dat solotentoonstellingen organiseert zonder vaste ruimte of tijd. Ze doceert beeldhouwkunst aan BAU, Universitair Centrum voor Kunst en Design, Barcelona
Huib Haye van der Werf was in 2022 interim-directeur bij de Appel in Amsterdam. Daarvoor initieerde/leidde hij samen met Radna Rumping mistral in Amsterdam, een organisatie gewijd aan archieven en overvloed. In 2019 werd hij benoemd tot curator van de Yinchuan Biënnale 2020 in China (geannuleerd vanwege Covid-19). Van 2013 tot 2020 was hij hoofd van het artistieke programma aan de Jan van Eyck Academie in Maastricht. Verder werkte hij van 2012 tot 2014 als oprichter/curator voor TAAK, een internationale organisatie voor sociaal-artistiek opdrachtgeverschap; van 2011 tot 2012 als curator voor de Stichting Kunst in de Openbare Ruimte (SKOR); en van 2008 tot 2011 als curator voor het Nederlands Architectuurinstituut (NAi) in Rotterdam (nu Nieuwe Instituut). Hij schrijft ook fictie en kinderverhalen, levert bijdragen aan tijdschriften als Artforum, Metropolis M, Mousse Magazine, Manifesta Journal en Open, en schreef voor verschillende kunstenaarspublicaties en film-/performanceproducties. Hij heeft een podcastserie genaamd The Listening Tide die hij host in zijn woonkamer in Amsterdam, waar hij ook parttime vader is van een tienjarige.