I am

Van 29 maart tot en met 6 april 1978 vond in Warschau, Polen, een internationale ontmoeting van beeldende kunstenaars plaats onder auspiciën van de socialistische unie van Poolse studenten (SZSP), Remont-Rivièra geheten. In deze club was behalve een café en discotheek ook een galerie gehuisvest. De galerie werd geleid door Henryk Gajewski, die tevens verantwoordelijk was voor de conceptie en realisatie van de I am manifestatie. Hij werd hierbij geassisteerd door Wieslaw Szweryn en ongeveer 50 vrijwilligers, voornamelijk studenten. De symbolische naam I am stond tevens voor 'International Artists Meeting-Workshops Remont '78'. De kunstenaars die uitgenodigd waren, hielden zich voor het merendeel bezig met performances. De Nederlandse kunstenaars die in het kader van I am een performance deden, waren Hans Eykelboom, Marten Hendriks, Servie Janssen, Harrie de Kroon en Albert van der Weide. Eykelboom liet in de buurt van de galerie een stoet van 25 personen rondlopen. Om hun schouders droegen zij sandwichborden, voorzien van een portretfoto van de kunstenaar. De Kroon liet in een toiletruimte kraanwater door een zeef lopen, terwijl hij door te schreeuwen uiting gaf aan zijn emoties. Van der Weide tekende op één van de witte galeriemuren zijn eigen omtrek, waarna hij voor zijn eigen beeltenis begon te klappen. Het publiek antwoordde met een applaus.Ulisses Carrión hield een lezing over Mail Art, waarin hij betoogde dat Mail Art weinig te maken had met 'Mail' en heel veel met kunst. Post en de posterijen waren hulpmiddelen bij het tot stand brengen van het kunstwerk. Klaas Gubbels tekende een conferentietafel en de Mad Enterprizes (Raùl Marroquin, Titus Muizelaar en Hans Koens) trachtten tijdens de Meeting een film voor de Poolse televisie te maken. De Appel, de Agora Studio en Jan Brand hadden bemiddeld en waren tevens vertegenwoordigd in de Meeting. Video Heads zorgde voor de registratie van het gebeuren. Marga van Mechelen gaf twee lezingen. De eerste lezing ging over de functie van taal in de kunst en met name in de conceptuele kunst. De tweede handelde over de positie en intenties van de groepen gecentreerd rond de tijdschriften Art Language en The Fox in relatie tot de intenties van de historische avant-garde. Poolse deelnemers aan de manifestatie waren onder meer Akademia Ruchu, Laboratorium TP en Krystof Zarebski. Afgevaardigden uit andere landen waren onder andere Joel Marechal (Frankrijk) Peter Bartos en Peter Stembera (toenmalig Tjechoslowakije) Tibor Hajas (Hongarije) Hendrik Have (Denemarken) Fred Licht (Engeland) Gerald Minkoff (Zwitserland) Franco Vaccari (Italië) en Alison Knowles (USA). Stembera at een draad op, die was vastgebonden aan een standaard op enkele meters afstand. De draad hing slap. zodat hij ongeveer in het midden in twee kaarsen hing. De performance was afgelopen toen de draad was doorgebrand. In een volkomen duistere ruimte begon Tibor Hajas zijn performance met het uitspreken van een zeer indringende en beschuldigende tekst. Daarna was het gedurende enkele minuten stil. De stilte werd doorbroken door het geluid van een fotocamera. Vervolgens ging er een flitsapparaat af, waardoor hij gedurende enkele seconden zichtbaar werd. Het bleek dat hij aan zijn handen was opgehangen. Het afgaan van het flitsapparaat herhaalde zich nog enkele malen met regelmatige tussenpozen, totdat Hajas te kennen gaf het niet meer vol te kunnen houden. De oorspronkelijke opzet van de Meeting was geweest om jonge kunstenaars in contact te brengen met een publiek dat voornamelijk uit studenten zou bestaan. Men slaagde er inderdaad in om een groot aantal jonge kunstenaars uit toenmalig West- en Oost-Europa naar Warschau te halen. Enkele dagen voor de opening werd echter besloten, dat de Meeting niet voor publiek toegankelijk zou zijn. Hierdoor bleef de confrontatie tussen kunstenaars en publiek grotendeels achterwege. Het publiek bestond nu uit medekunstenaars, kunstcritici en een aantal vrijwilligers die veelal te veel door hun taken in beslag genomen werden. Het lag aanvankelijk in de bedoeling het publiek een indruk te geven van wat 'performance' nu eigenlijk inhoudt. Blijkbaar een vraag die destijds in Polen evenzeer speelde als in Nederland. Hoewel deze vraagstelling ongetwijfeld ook onbeantwoord was gebleven, wanneer er wel een 'leken' publiek aanwezig was geweest, was nu zelfs het stellen van de vraag bijna overbodig geworden. Het accent van de Meeting kwam te liggen op I am en als een gevolg daarop een nieuwe vraagstelling: 'And who are you?'. (Gebaseerd op twee teksten van Marga Van Mechelen)