Unresolved

“Vertrouw me, ik ben een kunstenaar,” zegt Gabriel Lester wel eens. Moeten we erop vertrouwen dat hij een kunstenaar is? Moeten we alles wat hij zegt vertrouwen omdat hij een kunstenaar is? En wat als hij zou zeggen: “Ik ben Kanye West?” Wat als hij verkondigt dat deze door de kunstenaar samengestelde tentoonstelling, die haar schouders onder het veel geplaagde instituut zet, gaat over het creëren van autonome werelden met een middelpunt dat niet de kunstenaar zelf is? Moeten we niet verbaasd opkijken wanneer hij vertelt dat ieder onafhankelijk element een groepstentoonstelling van en op zichzelf is? Moeten we de intenties van zijn vrienden en collega’s geloven, wanneer zij verkondigen als een crew op te trekken, in de productie en in het opbouwen van een verhaal? En moeten we er eigenlijk van uitgaan dat het overmatige figuur van de kunstenaar noodzakelijk is voor een collectief feest? “We zien elkaar in de toekomst” roept Gabriel ons vrolijk na, alsof hij wil zeggen dat hetgeen ons toe komt ons tegemoetkomt?

De wortels van Gabriel Lester’s praktijk liggen in de elektronische, sample-muziek en experimentele cinema. In de jaren tachtig en negentig was hij actief rapper, dichter en beat-creator als lid van verschillende groepen en zgn crews. Later regisseerde hij videoclips voor Nederlandse R&B, house en Hip Hop en monteerde kunstvideo’s voor bevriende kunstenaars. Met een selectie video fragmenten en performances deed Lester toelating tot de Rijksakademie, waar hij zich tussen 1999 en 2000 tot beeldend kunstenaar ontwikkelde.
De tentoonstelling Unresolved, die ook bekend is onder titels als Unhappen, Appel Z, Præmonitions, The Nine Day Week en Seven Hills Secrets toont een verzameling collectieve producties gemaakt tussen 1996 en 2016.

Veranderende wendingen verwekten de tentoonstelling, want wat op maandag klopte, zat blijkbaar helemaal fout op donderdag. Voortekenen en samengestelde tekens vertellen ons over dubbelgangers met identiteitsverwisseling – zoals een wandelende tak, die niet echt een tak is, maar zo overtuigend op een tak lijkt, dat zelfs een echte stok denkt dat het een tak is. Gebaren en lichaamstaal onthullen de onderbewuste intenties waarmee vreemdelingen elkaar herkennen op de plek waar werd afgesproken. Want je vindt elkaar toch altijd, als je samen zoekt. Zo hebben we in onze pubertijd afgesproken elkaar bij de toren te ontmoeten op een datum een eeuw later. Dat deden we zoals we ooit ook trofeeën begroeven in de aarde, met het fantoom plezier van de toekomstige vinder in gedachten. Zou het kunnen dat in de vele steden gebouwd op zeven heuvels, zoals Rome, Brussels, Jeruzalem, Mekka, Vilnius, Istanbul, Barcelona, Moscow en Praag, onder iedere heuvel een geheim verborgen ligt? Het zijn speculaties en losse eindjes, waar men graag over filosofeert in een café genaamd Onions, op een eiland van verdwijningen en verschijningen, waar het Bacardi hoofdkwartier is gevestigd in een gebouw dat een discutabel kopie van een gekopieerd origineel is.

Unresolved toont fragmenten van projecten die Gabriel Lester ontwikkelden, samen met gastoptreden, speciale gasten, dialoog, mixen en re-mixes gemaakt door Carlos Amorales, Maria Barnas, Helmuth Batista, André Chapatte, Mariana Castillo Deball, Cooking Sections, Valentina Desideri, Henryetta Duerschlag, John Fare, Boyon Kang, Jonas Lund, Robertas Narkus, Darius Miksys, Monadnock, Lisa Rosenblatt, Sandra Straukaitė, Mario Garcia Torres, Freek Wambacq, Herwig Weiser en Olaf Zwetsloot.

Op vijf data gedurende de loop van de tentoonstelling zijn er performances van Alex Bailey, Danielle Freakley, Lisa Rosenblatt en Vaast Colson.

De tentoonstelling komt tot stand met steun van het Mondriaan Fonds, het Amsterdams Fonds voor de Kunst en Fonds 21.