Charlemagne Palestine "Body Work"

'Al vroeg kwam Charlemagne Palestine tot de overtuiging dat de traditionele manier van muziek componeren te afstandelijk en weinig concreet was, veel minder tastbaar dan in de beeldende kunst. Via elektronische muziek kwam hij zo tot Body Music, waarbij het geluid in nauwe relatie staat tot de fysieke activiteit van de maker. Hij leerde het geluid als een object in tijd en ruimte behandelen, een sonore resonantie geproduceerd in een wisselwerking tussen de kunstenaar en zijn omgeving. Net als in de geïmproviseerde muziek vervalt daarbij de scheiding tussen kunstenaar en uitvoerder. In de sinds 1969 ontwikkelde Evolution of a sonority and arpeggio style for Bösendorfer piano worden steeds sneller opgevoerde lichaamsvibraties tijdens een uren durend proces vertaald in klank. Ook de eigen stem wordt als fysiek middel bij uitstek gehanteerd. De eigenlijke Body Performances ontstonden uit een behoefte om lichamelijke impulsen een nog grotere rol te laten spelen. De omringende ruimte wordt actief benut, door er in rond te rennen en tegen muren te botsen, activiteiten die de aard van het onderwijl geproduceerde geluid ingrijpend beinvloeden.Tijdens een actie in de Villa Medici in Rome rende Palestine met een videocamera op zijn schouder, in steeds hoger tempo, al zingend rond door de zalen, daarmee een ongewone relatie van beeld en geluid voortbrengend. Fysieke beperkingen als vermoeidheid en ademgebrek zijn van invloed. De eindeloze herhaling van een sonore toon, het geluid als een fontein - steeds hetzelfde en toch in beweging zoals hij zelf zegt - is verwant aan de Minimal Muziek van Reich en Glass, maar onderscheidt zich doordat de aard van de klank zo sterk geconditioneerd wordt door het fysiek van de maker en de variërende performance omstandigheden waaronder hij optreedt.' (Frank Gribling, uitnodiging De Appel, mei 1977.)