Valérie Mannaerts "Diamond dancer"

Deze winter presenteert de Appel de solo-tentoonstelling “Diamond Dancer” van de Belgische beeldend kunstenaar Valérie Mannaerts (Brussel, 1974). Mannaerts combineert in ruimtevullende installaties sculpturen, ruimtelijke objecten, werken op papier en fotografie op een manier waarin de verschillende beeldtalen elkaar snijden. Geënt op de tentoonstellingsruimtes in de Appel Jongensschool realiseert Mannaerts een totaalinstallatie met een keur aan nieuwe autonome ongeremde objecten.

Valérie Mannaerts breidt in haar werk het medium collage uit naar ruimtelijke objecten. Ze onderzoekt de fysionomische kwaliteiten van dingen en bevraagt de relatie tussen organische en anorganische vormen, de autonomie van objecten en de verhalen die erin schuil gaan. Met materialen als hout, brons, keramiek, karton, textiel, verf, beton en papier creëerde Mannaerts voor deze tentoonstelling hybride, weerbarstige en dubieuze vormen. Haar werk tast de grens af tussen beeld en object op een manier die soms zijdelings herinnert aan het werk van de surrealisten. Net als in de onderzoekende schilderkunst van David Hockney is niets onschuldig. Als er sprake is van een verwantschap met de Engelse grootmeester, dan is dat hun beider werk oefeningen in het kijken bevatten.

De woorden uit de titel “Diamond Dancer” intrigeren omdat ze op een moeilijk te plaatsen wijze ergens aan lijken te herinneren. Mannaerts’ beeldend werk veroorzaakt eenzelfde ervaring. Haar werk betreedt grensgebieden, schemerige zones waarin de beschouwer verwonderd zoekt naar visuele aanknopingspunten. De kijker wordt geconfronteerd met een ding of een situatie die dwingt tot een preverbaal kijken alvorens het te analyseren. De objecten laveren tussen schets en tekening, sculptuur en decorstuk, maquette en levensgroot formaat, tussen twee- en driedimensionaal. De exacte interpretatie is aan de individuele beschouwer, want, zoals Mannaerts eens heeft gezegd, ‘mensen zien en herkennen in de wereld wat er al in hun hoofd zit’.

Eerder dit jaar bouwde Valérie Mannaerts onder de noemer ‘Blood Flow’ een eclectisch sculpturenpark in Extra City (Antwerpen). Deze tentoonstelling vormt samen met “Diamond Dancer” de basis voor de eerste monografie van Valérie Mannaerts. Het boek bevat een essay van Anselm Franke, een gesprek tussen Valérie Mannaerts en Ann Demeester, en beeldsecties met installatieafbeeldingen van de tentoonstellingen in de Appel en Extra City, gefotografeerd door Kristien Daem. Deze monografie – uitgegeven door de Appel, Extra City en Sternberg Press - wordt in nauwe samenwerking met Saskia Gevaert ontworpen en is vanaf 21 januari 2011 beschikbaar.

Valérie Mannaerts woont en werkt in Brussel (*74). Ze was ‘artist in residence’ aan het ISCP New York (2008). Recent nam zij deel aan groepstentoonstellingen als “Beaufort 03” Mu.Zee Kunstmuseum aan zee Oostende (2009); “All that is solid melts into air, Part II: The Thing” MuHKA Antwerpen ism Cultuurcentrum Mechelen (2009); “Un-Scene”, Wiels, Brussel (2008). Recente solotentoonstellingen waren “Blood Flow” Extra City, Antwerpen (2010), “Wherefore the worm universe”, Galerie Les Filles du Calvaire, Brussel (2008) en “Experimental architecture”, Etablissement d’en face, Brussel (2007). In april heeft zij een solotentoonstelling bij Elisa Platteau Galerie, Brussel.

Events in het kader van de tentoonstelling:

Zon. 6 febr.
15 u. Gratis rondleiding door de tentoonstelling
16 u. Boekpresentatie monografie Valerie Mannaerts

Zon. 27 febr.
15 u. Gratis rondleiding
door tentoonstelling
16 u. de Zondagsschool: een object uit de tentoonstelling wordt aan een 'close reading' onderworpen

Reserveringen via reservation [​at​] deappel.nl.