"No More Reality.Step 3: SHARED FOLDER"

[Crowd and Performance: demonstration, public space, use of body]

Opening: vrijdag 4 juli vanaf 18.00 uur

Gastcuratoren: Claire Staebler (FR) & Jelena Vesić (RS)

Video/audio installaties: Fia Backström en Sharon Hayes
Video screenings: Johanna Billing, Susanne Burner, Marcelo Exposito, Inventory, Ligna, Radek Community, R.E.P Group, Skart Group, Hito Steyrel, Annika Ström, Dmitry Vilensky, Henry VIII Wives (in samenwerking met Horkestar, Vladmarx, BGYSS, WoO, Milos, Jelena en Ana)
Magazines, boeken, kranten, posters, pamfletten: Susanne Burner, Chto Delat, Sam Durant, David Ter Oganyan, Roman Ondak, R.E.P Group, Bruno Serralongue, Annika Ström,
Phillipe Parreno, Version

++ No More Reality library, Video self-service, Take away corner

5 juli 20.00 uur
"Herd Instinct 360º"

Performance door Fia Backström over de meer donkere kant van community en de geschiedenis van protest.

5 juli 21.00 uur
Rondleiding door de Shared File Documentatie door de curatoren.

Een vast onderdeel van de nevenprogrammering van de Appel is Het Schaduwkabinet. Hierin worden jonge curatoren en (ex-)participanten van het 'Curatorial Programme' (CP), dat de Appel sinds 1994 verzorgt, uitgenodigd om een presentatie te organiseren in het voormalige directiekantoor. Momenteel presenteren ex-CP-studenten (CP 2004/2005) Claire Staebler (FR) & Jelena Vesić (RS) hun project "No More Reality. Step 3: SHARED FOLDER".

Uit de kunstgeschiedenis doemen twee gezichten van de massa op. Het eerste, herkend als uitdrager van een politieke wil (betogingen of opstandige meuten), verschijnt op tal van historische en allegorische doeken. Het tweede – neutraler en meer verspreid – heeft meestal te maken met de weergave van de stad, de moderniteit en het stadsleven. Neutraal is die massa natuurlijk nooit… Schijnbaar naamloze lichamen en anonieme geesten in onbeduidende decors brengen verhalen en beelden die gerelateerd zijn aan het heersende beleid in de publieke ruimte. Zelfs impressionistische stadstaferelen die meestal ‘onpartijdig’ een mensenmenigte afbeelden, zijn meer dan een willekeurige uitsnede van het straatleven. In wezen demonstreren deze vroegmoderne documenten de standaardisering van de stedelijke massa, de eerste vormen van controle op de publieke ruimte en de regulering van het gedrag van de mensenmassa op straat.

Is dat het enige perspectief?

Zich onderscheiden als individu in de massa wordt tegenwoordig gezien als het belangrijkste aspect dat de identiteit uitmaakt: een herkenbaar teken van succesvol belichaamde daadkracht, originaliteit en authenticiteit. Maar deze claim kan ook worden gezien als weer een volgend aspect van de nieuwe ‘beleveniseconomie’, waarin de lifestyle-branche het individu tot een unieke ‘productpersoonlijkheid’ omvormt.

In de spektakelcultuur is iedereen een performer.

De metamorfose die de culturele en politieke ruimte in de jaren negentig heeft ondergaan omvat de invoering van diverse controlemechanismen in de publieke ruimte en daarnaast de opmars van propaganda voor zekerheid en veiligheid. De sensationele reportages van massa-evenementen, oorlogstonelen of gewelddadige betogers zijn geësthetiseerde beelden geworden die onze fantasie prikkelen. We beginnen net zo van deze beelden te houden en te genieten als van actie-, griezel- of rampenfilms. Ze vertellen ons dat de verschrikking zich elders bevindt en we ons vrijelijk kunnen overgeven aan het visuele genot en het gevoel van veiligheid.

De kapitalistische modernisering van de maatschappij en de wereldwijde veryupping van stedelijke concentratiegebieden voltrekt zich parallel aan de verankering en verbreiding van overheidscontrole op publieke ruimten. De simultane processen van privatisering van de publieke ruimte en vorming van nieuwe scheidslijnen tussen het private en het publieke verhaasten de introductie van bewakingstechnologie en nieuwe gedragsregels.

"No More Reality” onderzoekt de nieuwe mogelijkheden van collectief denken en collectief handelen in de publieke ruimte. Dit praktisch-theoretische platform bundelt een aantal kunstenaars, activisten, theoretici en radiomakers die onderzoek doen naar de performatieve aspecten van de massa op straat en de politieke implicaties van fysieke handelingen in de publieke ruimte. "No More Reality" ontwikkelt zich sinds 2005 in fases. De exposities, publicaties en discussies die het proces vergezellen, worden eerder opgevat als fragmentarische omstandigheden en stappen in het onderzoek dan als de beslissende projecten met hun vaststaande, welomlijnde conclusies.

Als derde stap in het “No More Reality”-project ontvouwt het team van curatoren een schat aan onderzoeksmateriaal en presenteert in het Schaduwkabinet een klein documentatiecentrum. Er worden site-specific kunstinstallaties getoond met bijbehorende video- en geluidsregistraties, catalogi, boeken, posters en folders, die van de presentatie een omgeving maken waarin de inhoud kan worden onderzocht en overdacht in plaats van passief geconsumeerd. Tevens geeft de getoonde selectie kunstwerken een blik op de verscheidenheid aan instrumenten die bij diverse manifestaties worden ingezet, zoals slogans, vlaggen, t-shirts, gratis kranten en flyers, en daarmee ook een inzicht in de esthetiek en het vocabulaire van hedendaags protest.