Katharina Grosse "Holey Residue"

Katharina Grosse (Freiburg, 1961) heeft sinds de jaren negentig een repertoire opgebouwd dat bestaat uit het beschilderen van grote doeken en spuiten van felle kleuren acrylverf op wanden, plafonds en vloeren van in- en exterieurs van gebouwen. Een werkwijze die zich verhoudt tot Color Field Painting en Abstract Expressionisme, Impressionisme en graffiti, performance- proces- en installatiekunst. De Duitse kunstenares onderzoekt, door gebruik te maken van de verschillende concepten die de hedendaagse en traditionele kunstuitingen toebehoren, het bereik van de schilderskunst. De studiopraktijk, het maken van schilderijen en het presenteren neemt daarbij nog steeds een belangrijke plaats in. Spuitpistool en spuitbus is het gereedschap waarmee Grosse werkt. Canvasdoeken, stroken papier, muren en plafonds maar ook organische materialen en objecten dienen als dragers. In het werk staat hergebruik centraal waardoor de ontwikkelingen van Grosses ideeën zichtbaar en transparant worden. Deze toegankelijkheid zorgt ervoor dat de kijker onderdeel wordt van het schilderproces. Hij krijgt aanknopingspunten aangereikt om de opeenvolging van de verschillende onderdelen waaruit de installaties zijn opgebouwd, te reconstrueren. Van top tot teen gestoken in beschermende witte overal en voorzien van masker, handschoenen en oorbeschermers doet Grosse, wanneer ze aan het werk is, denken aan een wetenschapper die proeven doet in een laboratorium of aan een lid van een opruimingsteam na een giframp. Dit lijkt op het eerste gezicht niet veel gemeen te hebben met de traditionele manier van schilderen maar alles wat kenmerkend is voor de schilderkunst - licht, kleur, compositie, textuur en verfbehandeling - staat ook aan de basis van haar kunstpraktijk. De imposante werken brengen het schilderen terug tot in zijn essentie: het aanbrengen van pure kleur op een oppervlak. Het overschilderen, weghalen en verplaatsen van onderdelen tonen de dynamiek van het werkproces. De samengestelde werken bezitten een grote mate van dramatiek. Soms zijn ze licht en hemels maar vaker zijn ze donker en destructief. Er valt altijd meer te ontdekken: Grosses onorthodoxe werk verdient een nauwgezette blik. Het detail vraagt net zoveel aandacht als het geheel dat een driedimensionale dimensie krijgt. Haar schilderingen gaan moeiteloos van muur over in plafond of vloer en krommen zich om hoeken van aangrenzende oppervlakten. Je staat letterlijk midden in een schilderij. In De Appel creëerde Katharina Grosse een overweldigende installatie die opgebouwd is uit enorme doeken, tondi, zand, klei en styrofoam platen waar bijna het hele kleurenspectrum in lichte en donkere tinten overheen is gespoten. Hier en daar verdichtend tot vlakken waaruit druipers langs de wanden naar beneden lopen of elders langzaam in een zweem oplossend. Ronde witte gaten suggereren de afwezigheid van schilderijen waarvan een negatiefafdruk achterblijft in de ruimte. Grosse spuit overal overheen ongeacht het oppervlak. Alles verdwijnt in het geweld van de gesprayde patronen die doen denken aan een filmisch landschap waarbij de toeschouwer de rol van de laboratoriumwerker in het witte pak krijgt toebedeeld. Het speciaal voor De Appel gegenereerde Holey Residue is een omvangrijk project dat volgt op een serie van projecten in publieke gebouwen als het UCLA, Los Angeles; The White Cube, Londen; Magasin 3, Stockholm en Palais de Tokyo, Parijs en openbare ruimtes als de luchthaven van Toronto, Canada. In 2003 transformeerde Grosse de buitenmuren van de Berlinische Galerie tot een gigantisch kleurenveld. De tentoonstelling bij De Appel is haar eerste solotentoonstelling in Nederland (curator: Theo Tegelaers). Katharina Grosse is geboren in 1961. Zij studeerde van 1986 – 1990 aan de Düsseldorfer Akademie. Vanaf 2000 is zij als docent verbonden aan de Kunsthochschule in Berlin-Wiessensee. Grosse woont en werkt in Berlijn en Düsseldorf. Meer informatie over Katharina Grosse is te vinden op www.katharinagrosse.com