On Patrol
29.01–20.03.2005
de Appel, Nieuwe Spiegelstraat 10, Amsterdam
de Appel, Nieuwe Spiegelstraat 10, Amsterdam
Marc Bijl, In Search of the Suspicious, 2003
© Peter Cox, Eindhoven
© Peter Cox, Eindhoven
Nicoline van Harskamp, Team Samenscholing Randstad, 2005
© Peter Cox, Eindhoven
© Peter Cox, Eindhoven
Jill Magid, One Cycle of Memory in the City of L, 2004
© Peter Cox, Eindhoven
© Peter Cox, Eindhoven
Robin van ¹t Haar, A model of everyday (on my way between my home and the
city center), 2005
© Peter Cox, Eindhoven
© Peter Cox, Eindhoven
ON PATROL onderzoekt de vele verschillende systemen die toezicht houden op onze samenleving: van de meer traditionele opsporingstechnieken tot de onzichtbare praktijken van het verzamelen en systematiseren van (persoons)gegevens die onderdeel zijn gaan uitmaken van de sociale controle. In de tentoonstelling laten kunstenaars zien hoe zij zich in hun werk (in de openbare ruimte) verhouden tot de panoptische surveillance-samenleving.
Voor de tentoonstelling ON PATROL zijn kunstenaars uitgenodigd die zich met allerlei facetten van (on)veiligheid bezighouden: zij spelen met de observaties van anderen, manipuleren de technieken waarmee wordt bespied, breken in, breken de codes en hanteren methodes van de macht voor eigen gebruik. Zij maken angst voor onveiligheid en tevens de vrees voor een overmaat aan beveiliging zichtbaar.
Zo zet Jill Magid in Evidence Locker (2004, zie: www.evidence.locker.net) de plaatselijke politie en de 242 bewakingscamera's die het centrum van Liverpool rijk is, in om zich te laten observeren. Het videomateriaal verwerkte zij tot een film waarin we haar kunnen volgen en in een dagboek waarin Magid haar verblijf in Liverpool optekende. Nicoline van Harskamp toont met haar nieuwe project hoe voorbijgangers reageren op samenscholende jongeren die door hun uniforme outfit eerder op stadwachten lijken dan jeugdige ‘rebellen’. Ergin Cavusoglu’s video-installatie Entanglement (2003) maakt alles en iedereen verdacht, geeft een beklemmend gevoel van mogelijk dreigend gevaar en maakt de mens een angstig dier door het geluid van onzichtbare, in de lucht hangende helikopters en een bundel aan zoeklichten.
ON PATROL reageert op het actuele debat over veiligheidsmaatregelen en het nieuwe beschavingsoffensief dat door de overheid wordt aangewend. Kritisch-kunstzinnige confrontaties met toezicht en bewaking worden ingezet om ons af te vragen: wat accepteren we nog voor onze veiligheid? Wanneer komt onze individuele vrijheid zodanig in het geding dat er een grens overschreden wordt en wie heeft er belang bij om op angstgevoelens in te spelen of te beantwoorden?
Voor de tentoonstelling ON PATROL zijn kunstenaars uitgenodigd die zich met allerlei facetten van (on)veiligheid bezighouden: zij spelen met de observaties van anderen, manipuleren de technieken waarmee wordt bespied, breken in, breken de codes en hanteren methodes van de macht voor eigen gebruik. Zij maken angst voor onveiligheid en tevens de vrees voor een overmaat aan beveiliging zichtbaar.
Zo zet Jill Magid in Evidence Locker (2004, zie: www.evidence.locker.net) de plaatselijke politie en de 242 bewakingscamera's die het centrum van Liverpool rijk is, in om zich te laten observeren. Het videomateriaal verwerkte zij tot een film waarin we haar kunnen volgen en in een dagboek waarin Magid haar verblijf in Liverpool optekende. Nicoline van Harskamp toont met haar nieuwe project hoe voorbijgangers reageren op samenscholende jongeren die door hun uniforme outfit eerder op stadwachten lijken dan jeugdige ‘rebellen’. Ergin Cavusoglu’s video-installatie Entanglement (2003) maakt alles en iedereen verdacht, geeft een beklemmend gevoel van mogelijk dreigend gevaar en maakt de mens een angstig dier door het geluid van onzichtbare, in de lucht hangende helikopters en een bundel aan zoeklichten.
ON PATROL reageert op het actuele debat over veiligheidsmaatregelen en het nieuwe beschavingsoffensief dat door de overheid wordt aangewend. Kritisch-kunstzinnige confrontaties met toezicht en bewaking worden ingezet om ons af te vragen: wat accepteren we nog voor onze veiligheid? Wanneer komt onze individuele vrijheid zodanig in het geding dat er een grens overschreden wordt en wie heeft er belang bij om op angstgevoelens in te spelen of te beantwoorden?
