Ilya Kabakov "Ilya Kabakov"

‘Ilya Iossifovich Kabakov (1933) behoorde met andere Russische kunstenaars als Erik Bulatov en Ivan Tschuikov in de jaren zeventig tot de zogenaamde Soz Art, een stroming die de alledaagse werkelijkheid in de Sovjetunie op een ironische wijze reflecteerde. Kabakov is door de Russische kunstenaarsbond officieel erkend als kinderboekenillustrator, zijn autonome werk leidde tot voor kort een officieus bestaan. Kabakovs schilderijen, albums en installaties zijn vaak in het Westen te zien geweest, eerst in groepstentoonstellingen, vanaf 1985 solo in o.a. Parijs, Bern, Düsseldorf, Graz, Basel, New York en Londen. Kabakov voelt een principiële tegenspraak tussen de sterk geïdeologiseerde taal van de staat, die aanspraak doet op 'de' waarheid, en de taal van de gewone mens, de 'echte' taal. De officiële taal heeft net zo weinig te maken met de inhoud van het alledaagse leven als de sociaal-realistische afbeeldingen die decennia lang door het communistische regime voorgeschreven zijn. Deze discrepantie voelt Kabakov in alles wat hem omgeeft, maar vooral in zichzelf. Met een saboterend gebruik van de officiële beeldtaal wil hij de scheiding van binnenuit bestrijden. Ook de tentoonstelling in De Appel gaat uit van dit schisma. Het bestaat uit drie installaties met de gezamenlijke titel Witte schilderijen en witte mensjes. Een houten barrière scheidt twee ruimtes: in de ene staan en hangen schilderijen tegen een oude muur; in de andere staan tafels en banken met teksten. Kabakov heeft twee soorten teksten geschreven: de A-teksten voor de gewone mens, met feitelijke uitleg over de maker van de schilderijen, waarom hij ze maakte etc.; de B-teksten voor de intellectueel, over bijvoorbeeld het probleem van het 'wit' in de kunst en het geestelijk leven, de metafysische betekenis van 'wit' als kleur etc. De tekst is een koor van meningen over leven en kunst, teveel om in één keer te lezen. Het is een vuilnishoop van woorden, even 'leeg' als de schilderijen aan de andere kant van de barrière. Samen, hoopt Kabakov, kunnen zij misschien iets gaan betekenen.’ (‘Ilya Kabakov’, Nieuwsbrief De Appel, 4 (1989) 5.) Catalogus: Ilya Kabakov. Witte schilderijen en witte mensjes, 1990. Tekst: Ilya Kabakov en anderen. Nederlands. Gefotokopieerd. 166 Pagina’s. UITVERKOCHT.