Allan McCollum "Selected Plaster Surrogates, Selected Perpetual Photo's & Selected Perfect Vehicles"

Selected Plaster Surrogates: 16 tot en met 25 december Selected Perpetual Photo's: 30 december tot en met 8 januari Selected Perfect Vehicles: 14 tot en met 29 januari ‘In de maanden december en januari zal Allan McCollum drie verschillende typen werk tonen in drie achtereenvolgende installaties in De Appel. De tentoonstellingen, die samen met Portikus in Frankfurt zijn georganiseerd, en die worden begeleid door een Engels/Duitse catalogus [Allan McCollum, De Appel, Amsterdam & Portikus, Frankfurt 1989. Tekst: Andrea Fraser, Ulrich Wilmes. Duits & Engels. Incl. bio- en bibliografie. 68 Pagina’s: 16 kleur, 33 zwart-wit, 24.5 x 21 cm. Softcover. ISBN 3 88375 100 6. UITVERKOCHT], hebben de volgende titels: Selected Plaster Surrogates, Selected Perpetual Photo's en Selected Perfect Vehicles. Het werk van Allan McCollum achtervolgt de kijker. De grote hoeveelheden objecten, aan de wand gehangen of in de ruimte geplaatst, vullen de leegte tot een gevoel van verstikking ontstaat. De toeschouwer wordt niet geconfronteerd met een paar zorgvuldig gehangen kostbaarheden met een precies geformuleerde identiteit: hij bevindt zich temidden van reeksen objecten die in een warenhuis minder zouden misstaan dan in de galerie of het museum. Op zoek naar betekenis vindt hij de herhaling van de uiterlijke vorm; in de hoop een persoonlijk handschrift te ontdekken, ziet hij seriële produktie. Toch zijn de werken in hun geheel uiterst persoonlijk en kunnen niet voor het werk van een ander worden aangezien. Is het de seriële produktie die de identiteit van McCollums werk garandeert? Zou het tonen van één vaas, één foto zijn theorie ondergraven? Het is niet waarschijnlijk. Allan McCollum heeft verschillende groepen werken gemaakt die zowel als objecten, als kunstwerken, alsook als kritiek op het functioneren van het kunstbedrijf gezien kunnen worden. Een Perpetual Photo verwijst niet alleen naar het schilderij uit de film waar het vandaan komt, maar maakt dat schilderij retrospectief tot een 'McCollum'. Een vaas, massief in plaats van hol, verwijst naar het antieke ‘objet d'art’ maar is desalniettemin een hedendaags kunstwerk: teken en betekenis zijn beide gevat in deze Perfect Vehicle maar vallen niet met elkaar samen. Omdat het de mechanismes en structuren reflecteert die ten grondslag liggen aan het kunstbedrijf, acht De Appel McCollums werk van belang en is verheugd het te kunnen tonen in een aantal precieze ‘afleveringen’.’ (‘Allan McCollum’, Nieuwsbrief De Appel, 3 (1988) 5.)