Simon Linke "Schilderijen"

‘Jasper Johns schilderde de Amerikaanse vlag: pop-art. De werkelijkheid en een beeld op elkaar gelegd doordat de Amerikaanse vlag meteen herkenbaar is, maar hij niet wappert of valt zoals een echte vlag. In het platte vlak is hij minutieus nageschilderd. Pop-art kunstenaars namen gewone en alledaagse beelden en transponeerden die in kunst. Nu, twee decennia later, wordt er niet meer uit de dagelijkse werkelijkheid geput maar uit de werkelijkheid van de kunst. Kunst is meer dan ooit met commercie verbonden en daardoor zijn er verschillende nieuwe verschijnselen die een belangrijke plaats in het kunstcircuit hebben gekregen. Bijvoorbeeld de kostbare advertenties in vooraanstaande kunsttijdschriften die deze mede een status geven. De naam van de kunstenaar in combinatie met de naam van de galerie kan voor insiders van betekenis zijn voor het prestige van zowel de kunstenaar als de galerie. Een aantal mensen bladert die kunsttijdschriften zelfs voornamelijk voor de advertenties door. De Amerikaanse kunstenaar Ed Ruscha heeft de vorm van Artforum bedacht. Vierkant, met een grid als basisvorm wordt het wel eens als het gedrukte equivalent van de galerieruimtes bekeken. De vierkante pagina's worden soms opgedeeld in twee liggende helften, in vier vierkanten of in vier stroken. De letters worden wijd gespatieerd waardoor een mate van abstractie ontstaat. De Engelsman Simon Linke (1958) schildert Artforum advertenties na, op het eerste gezicht zonder een enkele toevoeging, alleen de penseelstreek is zo nu en dan zichtbaar. Een traditioneel medium dat iets laat zien dat al te zien is. Een schijnbaar overbodig produkt, maar wel handwerk en vakmanschap. In Linkes werk wordt beeldende kunst geconfronteerd met grafische vormgeving op een manier waardoor je je gaat realiseren wat beelden in onze huidige werkelijkheid betekenen. Meer dan pop-art wijst het op de betekenis in de kunstwereld van de reproduktie en het beeldmerk. Kunst kan niet meer zonder reclame en Simon Linke weet dit mechanisme in zijn werk om te draaien en daardoor naar zich toe te trekken.’ (‘Omgedraaid mechanisme’, Nieuwsbrief De Appel, 3 (1988) 3.)