Barbara Kruger "Lezing"

'De presentatie van Barbara Kruger in De Appel op 10 november 1982 was aangekondigd als een diskussie over het gebruik van massamedia in haar werk. Een van de interessante aspekten van de avond was dan ook dat nogal wat tijd en taalgebruik werd besteed aan het verleggen van de nadruk van dit soort algemene kategorisatie naar de konsekwenties van haar werk. Het publiek bij De Appel wilde meer weten over haar betrekkingen nu en in het verleden met de designwereld, Marxistische theorie, kapitalisme, galeries, enzovoort. Haar reakties verwoord in een rijk en vreemdtalig proza dat, althans een deel van het gehoor voor een linguïstisch labyrint plaatste, wezen onder andere in de richting van een aanscherpen van technische vaardigheden, afgekeken van advertentieprodukties; een verlangen om zich te onttrekken aan linkse hokjesgeest; weet van 'kunst' in het patriarchaat en aandacht voor de betekenis van de marktekonomie. Haar vocabulaire had een klank die lezers van haar filmbesprekingen in bijvoorbeeld Artforum bekend zal voorkomen. In tegenstelling tot de gelaagde stijl waarin ze haar publiek toespreekt, is de kompakte boodschap in haar kombinatie van foto's en teksten voor iedereen toegankelijk. Dit verbale onderscheid versterkt voor sommigen haar dialektiek. Voor anderen belemmerde het zwaarwegende kommentaar het zicht op de minder intimiderende, zij het agressieve boodschap die uit het tentoongesteld werk sprak. Nog afgezien van de taalbarrière zijn het artistieke klimaat en andere sociale problemen natuurlijk ook van invloed op het openstaan voor een dergelijke gespecialiseerde terminologie.’ (Martha Hawley, 'Linguïstische contouren', De Appel, 3 (1983) 1, pp. 30, 31.)