Barbara Bloom "Een avond met Barbara Bloom"

'Om 20.00 uur werd de TV aangezet toen de film begon en om 21.21 uur werd deze weer uitgezet toen de film was afgelopen. De performance vond plaats in de documentatieruimte van De Appel, een ruimte die gebruikt werd voor het lezen van tijdschriften en boeken, het bekijken van videobanden, het drinken van thee en als een soort ontmoetingsplek voor bezoekers voor en na performances. Vaak tot op de minuut en soms zelfs tot op de seconde nauwkeurig, vielen de getimede acties en gesproken teksten samen met de acties en teksten van de televisiefilm. De vele getimede acties en teksten waren onaangekondigd en werden op ongedwongen wijze uitgevoerd, alsof er niets aan de hand was.

Een voorbeeld: Marie-Louise Stheins (de vrouwelijke ster in de TV-film) belt aan. Barbara Bloom doet open en Marie-Louise Stheins zegt: "Het wordt koud vanavond", op een non-theatrale manier, niet alsof ze een zin uit een script voordraagt. Enkele seconden later is op TV een scène met haar te zien, waarin ze dezelfde zin uitspreekt. Neem waar dat ze tot vier keer toe aanbelt en binnenkomt in 1 uur en 21 minuten tijd. Op de tafels lagen tijdschriften, waarin kaarten waren gestoken met getypte zinsnedes uit de TV-film erop. Een gesigneerde persfoto van Marie-Louise Stheins hing ingelijst aan de wand, temidden van andere kunstwerken. Het filmscript en kranten met interviews met de vrouwelijke filmster lagen op tafel. De hele tijd werd gedaan alsof er niets bijzonders plaats vond. De geënsceneerde acties waren gebaseerd op zaken die gewoonlijk in de ruimte plaatsvonden. Langzamerhand gingen de zogenaamde toevalligheden opvallen. De opzet onthulde zichzelf.'