Mona Hatoum, Craig Bell, Werner Feiersinger & Keiko Sato

Mona Hatoum, geboren in 1952 te Beiroet (Libanon), vestigde zich in 1975 in Londen. Zij studeerde aan de Byam Shaw en de Slade kunstacademie. Aanvankelijk kreeg zij bekendheid door haar politiek getinte performances, billboards in de openbare ruimte en haar videowerken. Aan het eind van de jaren '80 begon zij met het maken van installaties. Zowel haar performances, de foto- en videowerken als de latere installaties zijn uitgevoerd met een enorme precisie en tonen een grote gevoeligheid voor de betekenis van materialen. Hatoum's werk is een ontmoeting tussen architectuur en het menselijk lichaam waarbij vervreemding of herkenning van vormen, contouren, licht en schaduw een rol spelen. De transparantie van de installaties die vaak begrenzen of afsluiten, roepen een verlangen op naar 'de andere kant', naar 'de ander'. De voelbare dreiging en onzichtbare kracht die haar installaties uitstralen hebben metaforische implicaties. Het werk van Mona Hatoum - een Palestijnse gevestigd in Londen - wordt ook wel beschreven als een onderzoek naar het 'westerse ongemak' over islamitische, Afrikaanse en Aziatische culturen. Voor haar eerste solotentoonstelling in Nederland beperkte Hatoum zich tot één verdieping op de Nieuwe Spiegelstraat. Op de tweede verdieping stelde zij een persoonlijke selectie van drie jonge kunstenaars voor, die zij had leren kennen in Maastricht als docent aan de Jan van Eyck Academie: Craig Bell, Werner Feiersinger en Keiko Sato. Craig Bell's installaties en sculpturen zijn opgebouwd uit objecten die verwijzen naar het dagelijks leven, naar dingen die menselijke vormen reflecteren. Voor zijn sculpturen maakt hij gebruik van stoelen, spiegels, wc's, hulpmiddelen, dekens: dingen die zich direct aan het lichaam aanpassen of het lijf nabootsen. 'Made in the image of what gay men are and know about themselves, Craig Bell’s art offers a shared perspective on what is personally felt,' schrijft James Cary Parkes. Afstandelijkheid en nabijheid zijn begrippen die in de beelden van Werner Feiersinger om voorrang strijden. In zijn tafels, bedden, ovens en andere op de dagelijkse realiteit gebaseerde vormen gebruikt Feiersinger steeds een maatvoering die menselijk handelen oproept. Maar de koele distantie die de materialen en geometrische vormen kenmerkt, suggereert dat het hier wellicht meer om denkmodellen gaat en zo worden lichamelijke associaties weer ontzenuwd. De criticus Jon Thompson schrijft: 'Up close, many of the works have a slightly clinical, even a technical feel to them: from further back they have an almost animistic sense of presence.' Het werk van Keiko Sato is subtiel en kwetsbaar: uiterst gevoelige materialen, zorgvuldig gerangschikt op de grond herinneren aan Japanse ceremonieën. Al lijkt het niet de bedoeling het werk te verstoren of te vernielen, Sato maakt het de oeschouwer onmogelijk een ruimte van haar onbeschadigd achter te laten. Keiko Sato werkte twee weken voor de opening in De Appel aan haar installatie met vergankelijke materialen. Catalogi: Mona Hatoum, Amsterdam 1997. Tekst: Din Pieters. Nederlands & Engels. Incl. bio- & bibliografie. 24 pagina's: 9 kleur, 5 zwart-wit, 18.5 x 24.5 cm. Softcover. Ontwerp: Irma Boom. ISBN 90 73501 31 8. € 10,- About doubt. The art of Craig Bell, Amsterdam 1997. Tekst: James Cary Parkes. Nederlands & Engels. Incl. bio- & bibliografie. 8 pagina's: 2 kleur, 18.5 x 24.5 cm. Softcover. Ontwerp: Irma Boom. ISBN 90 73501 32 6. € 7,- Werner Feiersinger. The distance that’s so close to me, Amsterdam 1997. Tekst: Gottfried Hundsbichler. Nederlands & Engels. Incl. bio- & bibliografie. 8 pagina's: 2 kleur, 18.5 x 24.5 cm. Softcover. Ontwerp: Irma Boom. ISBN 90 73501 33 4. € 7,- Keiko Sato, Amsterdam 1997. Tekst: Vitus Weh. Nederlands & Engels. 8 pagina's: 1 kleur, 1 zwart-wit, 18.5 x 24.5 cm. Softcover. Ontwerp: Irma Boom. ISBN 90 73501 34 2. € 7,- Als set van 4 kosten de catalogi samen € 25,-