Neil Armstrong "A marriage of sorts"

'In dit werk heb ik me geconcentreerd op lichaamsgebaren. Met een videocamera volgde ik de bewegingen van de deelnemers [David en Lynne] en door middel van in- en uitzoomen benadrukte ik sommige aspecten. Visuele retoriek als het ware. In het eerste deel van de video (het gesprek) wilde ik deze visuele benadrukking duidelijk laten zien, omdat tijdens de live-performance hetgeen gezegd was niet gehoord zou worden via de mond van degene die oorspronkelijk gesproken had. Ik - de performer - herhaalde hetgeen door de twee gesprekspartners gezegd was in de vorm van een monoloog. De video moest niet statisch weergeven, maar aspecten benadrukken. Door middel van deze manipulaties ben ik toch nauw bij het gesprek betrokken, ofschoon niet verbaal. Het komt erop neer dat ik als het ware een 'huwelijk' sluit met de situatie; daarom staat het gespreksonderwerp van te voren reeds vast. Dit herstructureren is de creatieve daad.' (Neil Armstrong, uitnodiging De Appel, december 1979.)