Beste lezer,

Ons publieke aanbod voor het Curatorial Programme van de Appel is gebaseerd op Mariame Kaba's idee en uitspraak "hoop is een discipline". Hiermee bedoelt zij een vorm van hoop die niet slechts een gevoel of een horizon is, maar een project van gemeenschappelijke arbeid. Hoop is een dagelijkse praktijk die we samen aangaan, gebruikmakend van de middelen die we al hebben. Met de woorden van Kaba als leidraad, brengt Hoop is een discipline mensen samen die de politiek van vriendschap onderzoeken en creëert tijd voor vragen als: hoe maken we een plek? Hoe zorgen we voor solidariteit?

In maart waren we aanwezig bij het panel "Revisiting the Global 1960s" tijdens Sharjah Biennial 15's March Meeting, een serie presentaties over nieuw onderzoek naar antikoloniale strijd in het mondiale zuiden. Een vraag van Kamran Ali, die de noodzaak verwoordde om over het onderwerp na te denken in een post 1988-context, trok onze aandacht. Om Ali te parafraseren: "Wat doen we met de zogenaamde 'melancholie van links'? Over welke [antikoloniale] politiek wordt er vandaag de dag nagedacht? Is het een productieve melancholie waar we mee moeten werken?" Panellid Zeina Maasri antwoordde: "We hebben een esthetiek van hoop nodig."

Bij ons ontstond een verlangen om het woord hoop in ons leven te herstellen en nieuw leven in te blazen. Als vijf cultuurbeoefenaars uit verschillende plaatsen, wier praktijken het zuiden en noorden van de wereld doorkruisen, worden onze ervaringen gevormd door verschillende infrastructuren, talen en relationele gewoonten. Onze sociale lichamen moesten de afgelopen maanden elkaars omgeving worden.

Het curatoriële proces maakt specifieke vormen van coëxistentie mogelijk of onmogelijk. De materiële omstandigheden achter het curatoriële proces reproduceren vaak mondiale machtsasymmetrieën. Wat ons samenbracht was cureren: het mobiliseren van infrastructuren, middelen, plaatsen en mensen.

In Hope is a discipline organiseren we gemeenschappelijke ervaringen, terwijl we op zoek gaan naar gelijken, wegbereiders en intellectuele voorouders die vriendschap gebruiken als structurele verandering. Kan een tentoonstelling ruimte bieden aan het sociale terrein van coalities - waar men leert te treuzelen, samen te werken en urgenties te delen? Dit is het voorbereidende werk voor een catastrofe. Hoop, als discipline, zou kunnen betekenen dat we onze aandacht richten op de paradoxen van solidariteit en vriendschap.

Het project repeteert de poëtica van het samenkomen en wisselt verschillende schalen en membranen van samenkomst uit. Onze denkpartners zijn onder andere:

Arts Collaboratory, is een trans-lokaal ecosysteem dat bestaat uit vijfentwintig uiteenlopende organisaties die zich voornamelijk in Azië, het Midden-Oosten, Afrika, Latijns-Amerika en Europa bevinden en die zich richten op kunstpraktijken, processen van sociale verandering en het werken met bredere gemeenschappen buiten het kunstveld;

Jihan El Tahri, schrijver, regisseur en producent die documentaires heeft gebruikt om het ontstaan van allianties en solidariteitsbewegingen te onderzoeken;

Ola Hassanain, die tussen Amsterdam en Khartoem werkt en zich richt op het ontwikkelen van ruimtelijke geletterdheid via het idee van "ruimte als discours";".

other indias, een in Nederland gevestigd collectief dat samenwerkt om tegen-hegemonische stemmen en werk met betrekking tot India te delen en te verspreiden;

Metro54, een Amsterdams platform voor hedendaagse cultuur/maken/doen/onderzoek/hosting;

Tropical Tap Water, een collectief waarvan de samenwerking met de deelnemers aan het de Appel Curatorial Programme zich heeft gemanifesteerd in de geest van Jamal Liance (i.e. the beautiful alliance of jammings).

Hope is a discipline krijgt vorm als een reeks bijeenkomsten - films kijken, jammen, lezen, luisteren en koken - waarbij de de Appel Aula wordt omgetoverd tot huiskamer. Een volledig schema is beschikbaar op deze pagina. Dit aanbod van het Curatorial Programme is het laatste project dat plaatsvindt in de Appel's huidige locatie Nieuw-West in Amsterdam, voordat het naar Tempel verhuist. We hopen je te zien bij de afscheidsbijeenkomsten van 5 oktober tot en met 23 november 2023.

Met zorg,

Marina Christodoulidou, Billy Fowo, Meghana Karnik, Eugene Hannah Park, Jean-Michel Mabruki Mussa