Martha Wilson "Story lines"

'In Story lines vertelt Martha Wilson een verhaal waarin ze bijna een jonge man verleidt die haar kachel komt installeren. Ze beklimt een ladder, zogenaamd om beter de juiste plaats voor de kachel te kunnen kiezen. Vanuit dit beeld spint ze haar verhaal rondom verschillende invalshoeken en beweert ze dat iedere voorafgaande beschrijving een verdraaide versie van de waarheid is. (...) Vervolgens krijgen we een serie dia's te zien met verwrongen close-ups van Wilson's gezicht. We zien ook haar moeder en als laatste een shot van een gelukkig kijkende Wilson, die voor een varkensstal staat. Gedurende het verloop van het verhaal zien we Wilson in een schommelstoel de kamer doorkruisen, ze zingt verdraaide liedjes ('Mijn liefde is als een rode, rode... schommelstoel'), ze gooit zaagblokken omver, verdwijnt achter het projectiescherm, bootst haar stem na die via een bandrecorder te horen is. Al deze activiteiten kunnen symbolisch uitgelegd worden - ze staan bijvoorbeeld voor het verdraaien van de waarheid en de realiteit.' ('Review', Artforum, februari 1978, p. 70.)