Georgia Sagri: IASI, Stage of Recovery

SESSIES: 28 september – 19 november 2020
TENTOONSTELLING: 23 oktober – verlengd t/m 18 januari 2021

‘While taking care of the breath, the voice starts to sound as it is formed and the whole world starts to vibrate differently. By breathing, singing or talking, the voice travels inside the body, touches the interior organs and colors them through vibration. Some voices, which means some bodies, are under shock; by altering the resonance of the voice, the body starts to vibrate differently, so some of the organs that are in pain will start to recuperate.’
– Georgia Sagri, IASI

De vollere betekenis van IASI

IASI (‘herstel’ in het Grieks) betreft het herstel van gezondheid in fysieke en mentale zin, zonder tegenstelling. De diepere, vollere levensadem. Centraal in Sagri’s proces zijn vragen die zo fundamenteel zijn dat ze misschien vergeten zijn: Hoe ademen we goed? Hoe ademen we net zo diep in als dat we uitademen? Hoe kunnen we evenveel geven als nemen?

IASI legt ook de nadruk op herinneren als onderdeel van het herstel. Voor Sagri heeft dit vooral betrekking op een hedendaagse terugwinning van een politieke ervaring van performance, gevormd in het Oud Griekse theater. Zo vinden we in het Epidauros Amfitheater in de Peloponnesos, dat in de buurt van het Heiligdom van Asclepius ligt, bewijs van de wisselwerking tussen theatrale rollen, burgerparticipatie en het begin van medicinale categorieën – allemaal van grote inspiratie voor de kunstenaar. Sagri’s een-op-een sessies zijn erop gericht om in elke persoon het besef van hun unieke interne kracht, die wij allemaal diep in ons systeem bezitten, te herstellen, en vormt de basis voor zinvolle publieke ontmoetingen.

De methode van Sagri behandelt fysieke pijn als een symptoom van onevenwichtigheid in het sociale leven. In een gesprek over de voortgang van haar sessies met het team van de Appel begin oktober, merkte Sagri op: “Pijn is een bel, een uitnodiging voor een dialoog met het eigen systeem.” IASI is deze dialoog. Cruciaal is dat de kunstenaar in de gesprekken met elke deelnemer net zo goed luistert naar hoe ze klinken als naar wat er gezegd wordt. De klank van de stem is een diagnostisch instrument dat Sagri heeft bestudeerd en ten volle gebruikt; het is namelijk door middel van geluid dat de circulatie van levensadem wordt waargenomen. IASI moet niet worden verward met psychoanalyse. Het is een volledig belichaamd (psychosomatisch) proces, in overeenstemming met de pre-Socratische wijsheid: Νοῦς ὑγιὴς ὑγιὴς σώματι ὑγιεῖ (gezonde geest in een gezond lichaam).

Over de tentoonstelling

Het eerste element dat voor de tentoonstelling gebouwd werd, is een zacht podium: een functionele sculptuur ontworpen door de kunstenaar om haar proces te kunnen delen. De sculptuur is modulair, met versies in Mimosa House in Londen en Tavros in Athene. Terwijl de specifieke schaal van een overmaats bed constant blijft, kiest de kunstenaar voor elke omgeving een anders gekleurde stof. In de Appel ligt dit podium bovenop het bestaande podium van de iconische Aula in Broedplaats Lely (voorheen het Pascal College, gebouwd in 1969 door Ben Ingwersen). De perfecte akoestiek van de Aula versterkt verder het terugwinnen van adem en stem, die de kern vormen van Sagri’s aanpak. Tijdens de behandelingen wordt de openbare ruimte van de Aula opgeëist voor noodzakelijke, persoonlijke genezing.

Hoog in de ruime Aula hangen Sagri’s lichaamsgrote tekeningen. De met de hand aangebrachte houtskool en krijtpastels leggen de uitwisseling van informatie en energie vast uit de één-op-één-sessies in Amsterdam. Samen met de tekeningen uit eerdere sessies in Londen en Athene fungeren deze tekeningen als praktische geheugensporen, als “zintuiglijke verwijzingen” en als partituren voor de verdere behandelingen. Ze kunnen worden opgevat als individuele beelden maar ook als een collectief geheel.

Gedurende de tentoonstelling voegt materiaal van de geschiedenis van performancekunst getoond, gevonden in het Archief van de Appel en teruggaand tot de jaren zeventig, diepte en historische context aan Sagri’s centrale praktijk toe. Deze evocatieve efemera gaat een dialoog aan met Sagri’s modulaire podiumsculptuur en volwaardige tekeningen. Hierbij ontstaan een aantal vragen:

Wat is de rol van de kunstenaar in de maatschappij?
Wat is de rol van het publiek?
Kunnen we ons performancekunst voorstellen zonder gevoel voor spektakel?
Welke tradities binnen theater en therapie kunnen worden herwonnen?
Hoe kunnen we samen beter ademen?

De sessies

In de afgelopen tien jaar heeft Georgia Sagri een serie aan ademhalings- beweging- en stemoefeningen ontwikkeld die een combinatie zijn van haar anatomische studies, klassieke muziekopleiding, gevechtskunst praktijk en jarenlange ervaring met performancekunst in de context van politiek activisme. Aanvankelijk hielpen deze technieken Sagri met de voorbereidingen op krachtige, uithoudingsvermogens-uitdagende performances, die nieuwe dimensies voorbij het publieke en het private openden. Ze begon haar vaardigheden te delen met de 200+ mensen die betrokken waren bij Dynamis, een zesdaagse collectieve performance die gelijktijdig plaatsvond in Athene en Kassel voor documenta 14 in 2017. De vorm van de één-op-één-sessies kwam daarna voort uit de wens om de meest effectieve hersteltechnieken te verfijnen en de unieke kracht van elke persoon te benadrukken.

Na een open oproep (verstuurd op 3 augustus 2020), selecteerde de kunstenaar deelnemers in Amsterdam, die zij (van 28 september tot 19 november) verwelkomt in de iconische Aula, die de Appel vorig jaar opknapte en omvormde tot publieke presentatieruimte. Een van de belangrijke criteria voor het accepteren van geïnteresseerde deelnemers was hun bereidheid om samen met de kunstenaar te werken aan hun eigen herstel. Een tweede voorwaarde was een duidelijke reden om dit rigoureuze proces aan te gaan. Hoewel de IASI-behandelingen volledig vertrouwelijk zijn, heeft Sagri een systeem ontwikkeld om per casus haar leerproces zodanig vast te leggen dat de deelnemers anoniem blijven wanneer deze bevindingen met het publiek worden gedeeld.

De kunstenaar

Georgia Sagri is momenteel gevestigd in Athene, waar ze in 1979 werd geboren en waar ze zowel formeel (aan het Odeon Muziekconservatorium en de Athens School of Fine Arts, ASFA) als informeel (door betrokkenheid bij het sociale leven en oude tradities van deze hedendaagse polis) studeerde. Na het afronden van haar MFA in Visual Arts aan Columbia Universiteit, bracht ze formatieve jaren door in New York City om haar uiterst innovatieve benadering van kunst en burgerschap aan te scherpen door middel van performance. Een groot deel van haar uitgebreide tentoonstellings-geschiedenis is gebundeld in haar eerste monografie die in 2018 werd gepubliceerd door Sternberg Press, ter gelegenheid van haar solotentoonstellingen Georgia Sagri Georgia Sagri in Kunstverein Braunschweig en Georgia Sagri and I in Portikus. Ze is vaak gevraagd om haar ervaring te delen in workshops en bijeenkomsten van anonieme anarchistische kringen tot prestigieuze instellingen zoals de Duke University, de Städelschule in Frankfurt en de Zürcher Hochschule der Künste ZHdK, en kreeg onlangs een vaste aanstelling aan de Athens School of Fine Arts, om de eerste Performance Studio van de academie te organiseren en te leiden. De deelnemers van de Appel’s Curatorial Programme 2020/2021 zullen deelnemen aan Sagri’s inaugurele cursus bij ASFA, Fantastic Anatomies.

Evenementen

Friday 23 October 2020 at 6pm CET
BRIEFING
on IASI with Georgia Sagri and the directors of three institutions supporting IASI: Daria Khan of Mimosa House, London; Olga Hatzidaki and Maria Thalia Carras of Tavros, Athens; and Monika Szewczyk of de Appel Amsterdam.

Saturday 24 October 2020 at Sunset (6:25pm CET)
PERFORMANCE
by Georgia Sagri
Breathing (7-1-7) with embryac position / Windface by Georgia Sagri

IASI, Stage of Recovery wordt samengesteld door Monika Szewczyk, directeur van de Appel, met behulp van scenograaf Ariadne Sergoulopoulou, en verfijnd door de Appel's Archief curator Nell Donkers en Educatie curator David Smeulders.

Voor pers vragen kunt u contact opnemen met press [​at​] deappel.nl

In samenwerking met Mimosa House (London), Tavros (Athens) en Georgia Sagri’s stichting Ύλη[matter]HYLE(Athens)

21.11.2020 – 18.01.2021, is Georgia Sagri onderdeel van de Appel’s speciale presentatie bij het Stedelijk Museum Amsterdam, in de context van de overzichtstentoonstelling Ulay was Here.

Met steun van het Mondriaan Fonds, Amsterdamse Fonds voor de Kunst en Fonds 21

De Archiefpresentatie

Voor de Appel als instelling met een archief dat de geschiedenis van performancekunst en de evoluerende sociaal-politieke rol van kunstenaars belicht, vanaf medio jaren zeventig tot nu, vormde IASI, Stage of Recovery van Georgia Sagri de gelegenheid om belangrijke momenten in ons institutionele geheugen te belichten.

Werkend bij de Appel als stagiair, onderzocht Ariadne Sergoulopoulou als scenograaf onze collectie op basis van vier brede termen ontleend aan Georgia Sagri’s praktijk: Stem/Instrument, Publiek/Privé, Podium/Theater, Lichaam/Genezing. Door het onderzoek van Sergoulopoulou en met de hulp van de Appel’s Archivaris Nell Donkers komt Sagri’s aanwezigheid in dialoog te staan met de aanwezigheid van o.a. Ulay en Marina Abramović, Laurie Anderson, Tiong Ang, Janine Antoni, Ben d’Armagnac, Christine Borland, Waldo Bien & Velimir Abramović, Gerrit Dekker, Pepe Espaliú, Pedro Cabrita Reis, Willie Doherty, Simone Forti, Dan Graham, Andreas Gursky, Julia Heyward, Toine Horvers, Jana Haimsohn, Pieter Laurens Mol, James Lee Byars, Otto Muehl, Gina Pane, Sef Peeters, Allen Ruppersburg, Carolee Schneemann, Doris Salcedo, Thomas Schutte, Sarah Cameron Sunde, Huang Yong Ping en Albert van der Weide. Je zou je kunnen afvragen bij al deze kunstenaars hoe zij de anatomie van de instellingen benaderen.

Een veelheid aan foto’s, correspondentie, officiële (pers)berichten en andere documenten zullen te zien zijn in drie archiefkasten en op de ramen die de oost- en westmuren van de Aula omspannen. Deze fotografische film, vooral omdat deze zich uitstrekt over de ramen bij het podium, dient tevens als een ‘gordijn’ om de privacy van de IASI-sessies te waarborgen tegen de blik van buitenaf. Deze documenten roepen belangrijke vragen op, die we hopen te onderzoeken met de aanwezigen. Wat betekent het om te zeggen dat “de kunstenaar de ruggengraat van de maatschappij is”, zoals Saskia Bos stelt in haar tentoonstelling The Spine uit 1994? Toen we dit hoorden terwijl we installeerden, reageerde Georgia Sagri, “in dat geval is het middenrif de horizon”. Met haar rug(gengraat) recht, wijst ze naar de spier die de ribbenkast en de longen uitzet en zorgt voor de levensgevende functie van de adem als versleuteling en instrument van de broodnodige sociale genezing.